Para w gwizdek. Późna desowietyzacja Łotwy

Rosyjska inwazja na Ukrainę rozpoczęła nowy rozdział w polityce państwa łotewskiego wobec mniejszości rosyjskojęzycznej, stanowiącej około jednej trzeciej jego populacji. Szok związany z napaścią i zbrodniami agresora spowodował, że Ryga podjęła decyzję o przebudowie społeczeństwa oraz zerwaniu ze wszystkim, co rosyjskie, i resztkami sowieckiej kolonialnej przeszłości. Długofalowy cel władz to zakończenie nieustannie podsycanych przez Moskwę sporów, które dzielą obywateli od dziesięcioleci. Głównym instrumentem działań w tym zakresie stały się wprowadzone w szybkim tempie zmiany w prawie dotyczące edukacji, kultury, polityki migracyjnej i legislacji w dziedzinie obywatelstwa.

Nowe ustawy – przygotowane często pod wpływem emocji i presją czasu – nie są jednak realizowane w założonym kształcie. Niektóre pozostają częściowo martwe ze względu na niedostosowanie do realiów społecznych, a inne tracą swój bezkompromisowy charakter na skutek kolejnych nowelizacji. Problemy z wprowadzeniem w życie przegłosowanych regulacji powodują, że dotychczasowe spory o język, edukację i pamięć nie tylko nie znajdują rozstrzygnięcia, ale wręcz otwierają drogę do większej radykalizacji i alienacji środowisk skrajnych.

Komentarz Bartosza Chmielewskiego (OSW) - link do całości w źródle